खेडेकर साहेबांच्या पुस्तकावर एवढा गहजब कशासाठी

'शिवरायांच्या बदनामीची केंद्रे' या पुस्तकाचे मुखपृष्ठ तसेच मलपृष्ठ
..................................................................................................................... 

मराठा सेवा संघाचे संस्थापक श्री. पुरुषोत्तम खेडेकर यांच्या ‘शिवरायांच्या बदनामीची केंद्रे'  या पुस्तकावरून सध्या गहजब माजविला जात आहे. या पुस्तकात ब्राह्मण समाजाची बदनामी झाल्याचा आरोप केला जात आहे. या पुस्तकावरून कोणी तरी खेडेकर साहेबांच्या विरोधात खटला दाखल केल्याच्या बातम्याही मध्यंतरी आल्या होत्या. या पुस्तकावर राज्य सरकारने बंदी घालण्याची मागणीही केली जात आहे. ब्लॉगविश्वात या पुस्तकावर जोरदार चर्चा झडत आहे. विशेषत: ब्राह्मण मंडळी या पुस्तकावर अत्यंत चिथावणीखोर लेख ब्लॉगवरून प्रसिद्ध करीत आहेत. या ब्लॉगवाल्यांची भाषा अत्यंत असभ्य आणि अश्लिल आहे. एका ब्लॉगवर महाराष्ट्राचे मुख्यमंत्री पृथ्वीराज चव्हाण आणि गृहमंत्री आर. आर. पाटील यांच्यावर अश्लिल भाषेत टीका करण्यात आल्याचे मला दिसून आले. हा सर्व प्रकार पाहून महाराष्ट्रात विचार स्वातंत्र्य नावाचा काही प्रकार आहे की नाही, असा प्रश्न मला पडला. एखाद्या विशिष्ट जातीला सोयीचे नाही, म्हणून खेडेकर साहेबांच्या लिखाणावर टीका करता येणार नाही. त्यांच्या लेखन स्वातंत्र्याचा आपण सन्मानच करायला हवा. विचारांचा सामना विचारांनीच करायला हवा. 

शास्त्रोक्त विश्लेषणाला शास्त्रोक्त विरोध हवा 

कुळवाडी भूषण छत्रपती शिवाजी महाराज यांच्या बदनामीचे केंद्र कुठे आहे, याचा शोध घेण्यासाठी खेडेकर साहेबांनी हे पुस्तक लिहिले आहे. ‘शिवरायांच्या बदनामीचे केंद्र ब्राह्मण पुरुषाचा मेंदूत आहे.ङ्क असा निष्कर्ष खेडेकर साहेबांनी या पुस्कात काढला आहे. त्यासाठी ब्राह्मण पुरुषांच्या मानसिकतेचे शास्त्रीय पद्धतीने विश्लेषण केले आहे. हे विश्लेषण करताना खेडेकर साहेबांनी बरीचशी कठोर भाषा वापरली आहे. खेडेकर साहेबांनी जे लिहिले ते सत्य आहे की असत्य, हा चर्चेचा मुद्दा होऊ शकेल. परंतु आपले मत मांडण्याचा, संशोधन करण्याचा त्यांचा अधिकार कोणीही हिरावून घेऊ शकत नाही. आपले विचार व्यक्त करण्याचा अधिकार घटनेनेच सर्व नागरिकांना दिला आहे. जेम्स लेन प्रकरणात सर्वोच्च न्यायालयानेच या अधिकारावर शिक्कामोर्तबही केले आहे. आता खेडेकर साहेबांनी काही संशोधन केले असेल, तर त्यावर असे आकांडतांडव कोणालाही करता येणार नाही. आता गंमत पाहा, माँसाहेबांची बदनामी करणाèया जेम्स लेनच्या पुस्तकावर राज्य सरकारने बंदी घातली होती, तेव्हा हेच लोक असे म्हणत होते की, विचारांचा सामना विचारांनी करायला हवा. लेनच्या पुस्तकावरील बंदी उठविण्यासाठी न्यायालयात जाणारेही हेच लोक होते. सर्वोच्च न्यायालयाने लेनच्या पुस्तकावरील बंदी उठवली. लेनचे पुस्तक खुले करण्यासाठी खटपटी करणारे हेच लोक खेडेकर साहेबांच्या पुस्तकावर बंदी घालण्याची मागणी करीत आहेत! असा दुटप्पीपणा कसा चालू शकेल? खेडेकर साहेबांनी केलेल्या शास्त्रोक्त लिखाणाला केवळ शास्त्रोक्त पद्धतीने लिखाण करूनच विरोध करणे घटनेच्या चौकटीत बसणारे आहे. 

उद्या, कोणी पेशव्यांचे पितृत्व शोधाणोर
संशोधन केलेच तर विरोध कसा करणार? 

सांगायचा मुद्दा एवढाच की, लेनला एक न्याय आणि खेडेकर साहेबांना दुसरा अशी भूमिका कोणााही घेता येणार नाही. पुण्यातल्या १४ लोकांनी लेनला काही माहिती दिली, त्याने ती पुस्तकात छापली. हे पुस्तक सर्वोच्च न्यायालयापर्यंतच्या लढाईत बंदीतून सुटले. लेनला माहिती देणारे हे १४ लोक ब्राह्मण होते. पण, हे १४ लोक नेहमीच ब्राह्मण असतील असे नव्हे. इतर जातीतले लोकही लेन सारख्या एखाद्या लेखकाला अशा प्रकारची माहिती देऊ शकतात. जो न्याय लेनच्या १४ खबèयांना लावला तोच इतरांनाही लावावा लागेल, हे न्यायाला धरून राहील. अगदी सोपे उदाहरण देते. समजा, उद्या, पुण्यातल्या १४ लोकांनी पेशव्यांच्या पितृत्वाबद्दल काही माहिती एखाद्या लेखकाला दिली. ती त्या लेखकाने पुस्तकात छापली. तर तिचे आपण स्वागतच करायला हवो. न्यायालयाच्या निर्णयाचा अवमान कोणीही करू नये, हे सर्वांच्याच हिताचे आहे.

-अनिता पाटील

....................................................

संदर्भ आणि नोंदी 

असो आता खेडेकर साहेबांच्या पुस्तकातील त्या उताèयांकडे वळू या. मी खेडेकर साहेबांचे पुस्तक अजून तरी वाचलेले नाही. एका ब्लॉगवर मला हे कथित वादग्रस्त उतारे आणि पुस्तकाची स्कॅन केलेली पाने मिळाली आहेत. ती मी वाचकांसाठी येथे देत आहे. वाचकांनीच यावर विचारमंथन करावे.

खेडेकर साहेबांच्या पुस्तकातील उतारे : 

१.

पहिल्या बाजीरावास प्रतिशिवाजी ठरवण्यात पुरंदरेन्सारखे बोल्घेवढे शाहीर अयशस्वी ठरले.पुरंदरे ह्यांनी हयातभर फक्त शिवाजीवर लिखाण केले, पेशव्यांवर नाही. जर त्यांना पेशवे शिवाजीपेक्ष थोर ठरवायचे असते तर त्यांनी पेशवाईवर पुस्तके लिहिली असती. आणि तरी सुद्धा बारा मावळचे देशमुख पाटील लग्नाची पत्रिका पुरांदारेंकडून लिहून घेतात. खेडेकर घरंदाज असता तर त्याला हे माहिती असते.

ब्राम्हण पुरुष विकृत, बेईमान, विश्वासघातकी, कापती, नपुंसक, लबाड, चोर, नालायक, हरामखोर, बदमाश असतातच ह्यावर जागतिक मानववंश शात्राज्ञांचे एकमत झाले आहे. त्याचवेळी ब्राम्हण पुरुष शूर, वीर, धाडसी, आक्रमक, वीर्यवान नसतात हेही मान्य झालेले आहे.

२.

"पुरुषार्थ"  हाच जगातील सर्व समाजामध्ये पुरुषाचा अलंकार समजला जातो. शुद्ध व बिजधारी वीर्य हेच पुरुषासाठी सर्वकाही असते. अशावेळी ब्राम्हण पुरुष दिसायला गोरागोमटा, गोड, आकर्षक असतो; परंतु प्रत्यक्षात नपुसंक असतो. मानसशास्त्रीय सिद्धांतानुसार ज्याज्या व्यक्ती एखाद्या क्षेत्रपसुन वंचित असतात; त्यात्या व्यक्ती अशा क्षेत्रावर लक्ष केंद्रित करून त्यावर सतत चर्चा करत असतात; ब्राम्हण पुरुष नपुंसक असतात हे जगजाहीर आहे.

३.

पुरुषाचा पुरुषार्थ हा त्याच्या सहकारी स्त्रीचे लैंगिक समाधान करण्यात असतो. ब्राम्हण पुरुषाला हा विश्वासच नसतो. ब्राम्हण मुले व पुरुष विवाहापूर्वी तसेच विवाहानंतरही आपसात एकमेकांच्या लिंगाशी खेळत असतात. मराठा बहुजन मुलांचे व पुरुषांचे जर अत्यंत जवळचे ब्राम्हण बालमित्र असतील तर त्यांनाही असे अनुभव आले असतील.

४.

ब्राम्हण पुरुषांना ब्लू फिल्म पाहणे आवडते. एखादा नग्न पुरुष पाहणे, त्याच्याशी मैत्री करणे खूप खूप आवडते. ब्लू फिल्म्स पाहून तो जेव्हा त्याप्रमाणे घरात करायला जातो, त्यावेळी त्याला तसे जमत नाही. त्यामुळे बायकोही वैतागते आणि नैसर्गिक गरजेनुसार आपली गरज पूर्ण करण्यासाठी तसेच ब्राम्हण वंश चालविण्यासाठी मराठा बहुजन पुरुष शोधते. हे प्रकार ब्राम्हण नवरयांसह सर्वांनाच माहित असतात. कारण घरातील ज्येष्ठ स्त्रिया सासू, आई, वडील, बहिण, जाऊ यांनाही नाईलाजास्तव हेच जीवन स्वीकारावे काग्लेले असते. अनेक ब्राम्हण घरात एकच मराठा-बहुजन पुरुष सासू-सून-मुलगी अशा तीन तीन पिढ्यातील स्त्रियांचे लैंगिक समाधान करण्यात गुंतलेले असतात. परिणामी ब्राम्हण पुरुष रिकामेच असतात. त्यांना उघड्या डोळ्यांनी आपली तरुण सुंदर बायको आपल्याच साक्षीने परपुरुषाच्या बाहुपाशात लांगिक सुखाचा आनंद उपभोगत सल्याचे पाहावे लागते; परंतु त्याची अगतिकता त्यास बंद करू देत नाही.  

५.

....त्यातल्या त्यात चित्पावन कोकणस्थ ब्राम्हण पुरुष स्वतःची आई, बायको, बहिण मुलगी ह्या सर्वच स्त्रियांना बाजारातील वस्तू म्हणून पाहतो. त्यामुळे त्यांचा व्यापार करताना आजही तो पुढे आहे. प्रमोशन, धंदा, फायदा, राजकारण, आर्थिक उलाढाल अशा अनेक कामासाठी आजही चित्पावन कोकणस्थ ब्राम्हनामध्ये ब्राम्हण पुरुष स्वतःची बायको सहजतेने दुसर्याच्या कुशीत देतो आणि स्वतः जवळपास उशीत तोंड खुपसून हे सारे सहन करत असतो. 

६.

....अशा अवस्थेत सुबुद्ध व प्रशिक्षित मराठा युवकांनाच पुढाकार घ्यावा लागेल. त्यासाठी जाणीपूर्वक मराठा समाजालाच धार्मिक जातीय दंगली घडवून आणावी लागेल. अशा धार्मिक वा जातीय दंगलीचे पूर्ण नेतृत्व मराठा समाजालाच करावे लागेल; तर सुधारणा क्रांती परिवर्तन समाजान शक्य आहे. अशी सुनियोजित धार्मिक व जातीय दंगल घडवून आणण्यासाठी मराठा समाजाने इतर सर्वच बहुजन समाजाला, मुसलमानांना, ख्रिस्चानांना, बौद्धांना, जैनांना, शिखांना, आदिवासींना इत्यादी सर्वच ब्राम्हणेतर - आर्येतर समाज घटकांना विश्वासात घेऊन सोबत घ्यावे लागेल. त्यांचे प्रबोधन करावे लागेल. त्यांच्यासमोर ब्राम्हण हाच एकमेव मानसिक, बौद्धिक, सामाजिक, आर्थिक, धार्मिक, जातीय शत्रू असल्याचे स्पष्टपणे मांडावे लागेल. त्यांना त्याचा स्वीकार करावाच लागेल. हिटलरशाहीप्रमाणे मराठा व बहुजनांच्या मनावर ङ्कब्राम्हण हाच एकमेव शत्रू व तो नेस्तनाबूत करणे हाच आमचा संकल्पङ्क ही प्रतिज्ञा कोरवी लागेल. अशा प्रशिक्षित व आक्रमक समूहाचे नेतृत्व मराठा समाजाने करून भारतभर प्रत्येक शहरात-गावात ब्राम्हणवस्त्या  सरसकट नेस्तनाबूत कराव्या लागतील. सर्वच ब्राम्हण पुरुष कापून वा जाळून मारावेच लागतील. ही दंगल केवळ व केवळ ब्राम्हण पुरुषांविरोधात राबविल्या जाईल. त्यात सज्जन, दुर्जन, बालक, म्हातारा, समाजवादी, देशस्थ, कोकणस्थ, मराठी, अमराठी असा कोणताही भेदभाव केला जाऊ नये. महाराष्ट्रासह भारत देश ङ्कनिब्राम्हणीङ्क करावा लागेल. त्याशिवाय भारताला व बहुजनांना भवितव्य नाही. मराठा समाजानेच अशा दंगलीचे नेतृत्व केल्यास इतर समाजही त्यांना सर्वच सहभाग देईल. ते सामाजिक व कायदेशीर मराठा कर्तव्य आहे. बोला मराठा तरुणांनो या शिव्कार्यास तयार आहात काय? हेच खरे शिवप्रेम, हेच सत्य शिव कार्य.

................................................

शिवरायांची बदनामीची केंद्रे या पुस्तकातील वादग्रस्त ठरविली जात असलेली काहे पानांच्या फोटो कॉप्या : 

पाने मोठी करून पाहण्यासाठी
प्रत्येक पानावर क्लिक करा.